پشت سرت به جای اشک یه کاسه آب می ریزم

حالا که رفتنی شدی سفر بخیر عزیزم...

این آخرین خواهشمه مواظب خودت باش

اونی که جام و می گیره جوونی تو بزار پاش...

اسم من و جلوش نیار، بهوونه ای نگیره

بهش بگو دوستت دارم بزار برات بمیره..

یادته یادگاری نوشتی رو دیواری

که من و دوسم داری و تنهام نمی زاری

حالا می خوایی بری من و بزاری تنها

منم بدون تو می شم بی خیال دنیا

نه که گِله کنم نه اصلا گِله ای نیست

تو رو بدرقه می کنم با چشم های خیس

هر کسی واسه خودش یه خدایی داره

نه که نفرینت کنم نه این رسم روزگاره...

عشقتـــ رآ پنهآ?? می?نـے ?ـہ مر?آنگیتـــ ??ـ?شـہ ?ـار نَشـو? !

اَ??ـمـ می?نـے ?ــــہ مهربآنیَتـــ رآ پنهـــــآ?? ?نے !

مَـرآ " شُمــآ " ??ـَطآبـــ می?ُنے ?ِـہ هَوآیے نشَومـ !

اَمـآ نمــیـ?انـے !

نمـیــ?انے ?ـــہ چقَـ?ر ایــ?? هـآ بـہ تـو مـے آینـ? !

و مـَـ?? ?یــوانـہ تـَر میشوَمـ

ز ناله ی قطره ای که در جوی اب غرق می شود

دلم گرفته است.

اری دلم گرفته است

چرا که شعر باران

برایم کودکانه گشته است

و نوای نمناکش را فراموش کرده ام.

من صدای ورق های شعر تو

من صدای رعد

خاطره ها نوشته ام

و در کلاس عصر

توی دفتر سیاه چه غصه ها خورده ام.

و حالا…دلم گرفته است.

به صورتم ببار

به نداری های کودکانه ام ببر

به اشک های سرد!قلمرو عقده ها و ابرو

و سکوت پر از نگفته های کودکی.

هنوز هم نگفته ام چه ها گذشت…!

دلم برای خویش نه

برای ان صدا و طعم قطره های تو

و اینکه جوی اب کنارم نمی دود

گرفته است.