عادت میکنم به داشتن چیزی وسپس نداشتنش...
به بودن چیزی و سپس نبودنش...
تنها عادت میکنم...
اما فراموش نه!!
شبها زیر دوش آب سرد رها میکنم بغض زخم هایم را
درحالی که همه میگویند...
خوش به حالش!!!
چه زود فراموش میکند.!..
تاریخ : یادداشت ثابت - سه شنبه 92/5/9 | 11:2 صبح | نویسنده : mOhamMad | نظرات ()
